بیانات و مکتوبات 1369
این انقلاب ما به معنای واقعی کلمه بر دوش مردم است؛ که همه‌ی ماها شاهد بودیم و هیچ کس خبر بیشتری از نفر دیگر بین ماها ندارد؛ جمهوری اسلامی هم همین‌طور پیش آمد؛ رابطه‌ی جمهوری اسلامی با مردم بکلّی متفاوت است با رابطه‌ی کشورهای دیگر و حکومتهای دیگر. خب بله، طبیعی است که مظهر مردمی بودنِ مسئولان کشور رئیس‌جمهور، مسئولان درجه‌ی یک، وزرا، دیگران، دیگران این نیست که در کوچه و بازار راه بروند، خودشان بروند مثلاً گوشت و نانشان را بخرند؛ این طبیعی است که [نشدنی است]. علاقه‌ی مردم، مراجعات مردم، احتیاج مردم، عشق مردم نمیگذارد، این معنی ندارد؛ خب، کسی که اشتغال دارد و کار دارد، باید هر دقیقه‌ی وقتش صرف کارهای مهم بشود. اینکه بگویند آقا، شما چرا نمیروید ساعتهای متمادی مثلاً بنشینید در یک مسجدی و مردم بیایند به شما مراجعه کنند، عملی نیست؛ مظهر رابطه‌ی مردم با مسئولین اینها نیست. دیدم بعضی از این بدخواه‌ها و بددل‌ها چند وقت پیش از این، این مطلب را مطرح کرده بودند اینهایی که از اوّل انقلاب تا حالا از هر فرصتی خواستند استفاده کنند و یک نقیصه‌ای برای مسئولین جمهوری اسلامی بتراشند که پادشاه سوئد خودش با دوچرخه میرود سبزی میخرد؛ خب نادان! پادشاهی که مسئولیّت نداشته باشد، ساعتها وقت صرف میکند در بازی فوتبال، در تماشای مثلاً فلان نمایش، در شرکت در کارهای تفریحی. بنده یک جایی رفته بودم، که رئیس‌جمهور تشریفاتی بود و آنجا نخست‌وزیر همه‌کاره بود رئیس دولت و کشور و همه چیز بود رئیس‌جمهور از لحاظ تشریفاتی آمده بود در استقبال ما شرکت کرده بود، بعد هم یک چند دقیقه‌ای با ما بود و بعد هم رفت، گم شد! و ما با نخست‌وزیر آن کشور مشغول صحبت و مبادله و مذاکره و قرارداد و همه‌چیز بودیم؛ در آن چند لحظه من از رئیس‌جمهور که اتّفاقاً کشیش بود پرسیدم که شما حالا چون کشیش هستید، در حال ریاست جمهوری هم به مراسم مذهبی و کلیسا و مانند اینها میروید؟ گفت نه، من اصلاً وقت نمیکنم بروم کلیسا؛ هفته‌ای یک بار مثلاً، یا چند هفته یک بار، یا چند وقت یک بار حالا یادم نیست؛ یک زمان دوری را معیّن کرد بعد صحبت شد و گفت من ورزش هم میکنم، فوتبالیستم! گفتم شما فرصت میکنید؟ گفت بله، من هر روز ورزش میکنم، فوتبال بازی میکنم؛ این رئیس‌جمهور تیم فوتبال داشت! یعنی [با اینکه] کشیش بود، وقت کلیسا رفتن نمیکرد امّا هر روز وقت ورزش کردن میکرد! خب، رئیس‌جمهوری که کارهای نیست در مملکت، میتواند ساعتها وقت خودش را صرف کند برای فوتبال بازی کردن، شرکت در بالماسکه،13 شرکت در ماهیگیریِ پای فلان رودخانه! این مظهرِ مردمی بودن نیست.