نظام جمهوری اسلامی انقلابش مردمی بود، نظامْ مردمی، کارْ مردمی، ریزترین کارها را و هر چیزی که اتّفاق بیفتد، مگر آن چیزهایی که گفتن آن مفسده‌ای به بار بیاورد دوران جنگ چیزهایی بود که خب گفتنش مفسده داشت اوّل بایستی مردم در جریان قرار داده بشوند. در زمان امام (رضوان اللّه تعالی علیه) همین‌جور بود که هر وقت یک کاری بنا بود انجام بگیرد و با ایشان مشورت میشد، از مطالبی که ایشان مکرّراً میفرمودند، این بود که این کاری که میکنید جوری باشد که بتوانید به مردم بگویید؛14 یعنی قابل طرح برای مردم باشد. معیارها، فهم مردم و درک مردم از انقلاب است. خب، حالا این نظام، نظام مردمی [است]، نه نظام حزبی که ریسمانهای آن به یک نقطه‌ای وصل است و در آن نقطه یک حزب نشسته، هر کاری میخواهد انجام میدهد؛ نخیر؛ اینجا اجزای اصلی نظام در تمام کشور پراکنده هستند؛ حتّی در روستاها، حتّی در شهرهای دورافتاده و در بخشها؛ این مردمی که در هر شهری هستند، اینها اجزای اصلی نظامند؛ اینها تعیین‌کننده‌اند: جنگی خدای ناکرده باشد، اینها هستند که باید بیایند دفاع کنند؛ سازندگی اگر باشد، اینها هستند که بایست در سازندگی شرکت کنند؛ حمایت از یک حرکتی باشد، به وسیله‌ی اینها باید انجام بگیرد؛ خنثی کردن توطئه‌ی دشمن باشد، به وسیله‌ی اینها باید انجام بگیرد؛ دشمن هم که میخواهد یک کاری انجام بدهد، [چون] از کودتای نظامی و از تهاجم خارجی و غیره مأیوس است، به فکر کار کردن روی ذهن همین مردم می‌افتد. می‌بینید این رادیوهای خارجی چه تلاشی میکنند، چه زحمتی میکشند، چه پولی خرج میکنند؛ خدا میداند این ده‌ها رادیویی که علیه ما در دنیا ساعتهای متمادی حرف میزنند، چقدر پول اینها میشود! چقدر خرج هر یک ساعت تولید یک برنامه‌ی رادیویی است. این پول زیاد را برای چه خرج میکنند؟ برنامه به زبان فارسی برای چه پخش میکنند؟ برای اینکه روی همین مردمی که عناصر اصلی انقلابند اثر بگذارند؛ آنها هم با همه‌ی بی‌اطّلاعی‌شان از مسائل ایران این را فهمیده‌اند که در ایران همه‌کاره مردمند؛ اگر بخواهند کاری بشود باید نظر مردم را برگردانند. خب، پس مردم همه‌کاره‌اند در این نظام.

«14»