به نظر من یکی از مشکل‌ترین کارهایی که به عهده‌ی ما ائمّه‌ی جمعه گذاشته شده، امر به تقوا است؛ از همه‌ی کارها سخت‌تر به نظر من این است. خیلی کار سختی است امر به تقوا برای کسی که خودش در آن حدّی از تقوا نباشد که بخواهد مردم را امر کند به آن؛ آدمی که وقتی میخواهد امر به تقوا کند، ناگهان احساس کند که مصداق آن آیه‌ی شریفه قرار گرفته: اَتَأمُرونَ النّاسَ بِالبِرِّ وَ تَنسَونَ اَنفُسَکُم.16 یکی از سخت‌ترین کارها امر به تقوا است. ما میخواهیم این دین، کلمه‌ی لااله‌الّااللّه و نظام اسلامی در دنیا مایه‌ی غبطه‌ی انسانها باشد یا نه؟ اگر نمیخواهیم، پس چرا مبلّغیم؟ خب برویم بقّال بشویم، برویم مشغول کاسبی بشویم. ما که لباس تبلیغ تنمان کردیم، این لباس را برای این تنمان کردیم که میخواهیم «کَلِمَةُ اللهِ هِیَ العُلیا »،17 میخواهیم کلمه‌ی خدا را برترین و بالاترین قرار بدهیم. حالا این را از راه منبر بلد بودیم، از راه گفتن بلد بودیم، در طول زندگی‌مان این کار را انجام دادیم، حالا هم امام‌جمعه هستیم. حالا که نظام اسلامی و حکومت اسلامی و جمهوری اسلامی است که خود این به‌تنهایی به قدر میلیون‌ها گفتن، در سطح بالا قیمت دارد؛ چون جمهوری اسلامی، عمل است و تحقّق خارجی است تأثیر این، قابل مقایسه نیست با گفتن؛ صدها سال بگویند [تفاوت دارد] تا ایجاد بشود یک تشکیلات اسلامی؛ اینها اصلاً قابل مقایسه نیست؛ این [حکومت] میتواند مبلّغ اسلام باشد. اگر میخواهیم که حکومت اسلامی و نظام اسلامی و جامعه‌ی اسلامی مایه‌ی غبطه باشد، «لِتَکونوا شُهَداّْء»18 باشد، وسیله‌ی رغبت و تشویق و جذب باشد برای ملّتهای مستضعف عالم، باید علاج کنیم مشکل را؛ آن مقداری را که در سطح ما است، به عهده‌ی ما است، انجام بدهیم. حالا مسئولیّتهای دیگر را کار ندارم؛ آن که دو مسئولیّت، سه مسئولیّت دارد کار ندارم؛ فعلاً امام‌جمعه‌ی مِن حیث هو امام‌جمعه را عرض میکنم. در مورد امام‌جمعه این کار به این تحقّق پیدا میکند که امام‌جمعه خود را علماً و عملاً کافیِ برای این کار کند، آگاهی‌های لازم را برای ایجاد معرفت و انتقال معرفت به مردم، و عمل را، رعایت تقوا و ورع [را کسب کند]. لذاست که کار آقایان کار بسیار مهمّی است.

«17»