میخواهم عرض بکنم این استثنائی بودن وضعیّت، برای زبده‌ترین آدمهای دنیا قابل فهم است؛ این متفکّرین، نویسندگان، شعرا، سیاسیّون برجسته هم که می‌بینید در دنیا راجع به انقلاب، راجع به امام این‌جور با همه‌ی وجود شعر گفتند، حرف زدند، مقاله نوشتند، تمجید کردند، تحسین کردند که اگر این حرفهایی که راجع به امام و راجع به انقلاب، خارجی‌ها، خارجی‌های حسابی، آدمهای حسابی گفتند، جمع بشود، چندین جلد کتاب میشود؛ منتها خب، رسانه‌ها دست صهیونیست‌ها است؛ این رادیوی بی‌بی‌سی و رادیو آمریکا دست یک عدّه آدمهای دشمن سرسختِ صد درصدِ با ما است و خب معلوم است آنها این چیزها را منتشر نمیکنند؛ مگر یک وقت به قدر ضرورت مجبور باشند منتشر کنند؛ آنچه در دنیا وجود دارد نسبت به ستایش انقلاب، فوق‌العاده است به خاطر همین است؛ انگیزه‌ی آنها این بود. گاهی ماها تعجّب میکردیم چطور یک شاعر درجه‌ی یک عربِ شمال آفریقا که خودش هم یک شخصیّت سیاسی است، آمده یک قصیده گفته درباره‌ی امام، یا قصیده در مدح تهران؛ که انسان تعجّب میکند این چه ذوقی، چه هنری به کار رفته، این چه انگیزه‌ای است که این‌جور یک انسان حسابی را، یک آدم دارای معرفت، دارای علم، دارای مکانت، سنگین، باوزانت را وادار میکند که این‌جور شعر بگوید! خب، همه‌ی اینها ناشی از این خصوصیّات انقلاب بود.

«11»