ملّت فلسطین نباید و نمیتواند آزادی و حقوق حقّهی خود را در کنفرانس و گردهماییهای سران عرب جستجو کند. این نشست و برخاستها اگر برای فلسطینیهای مظلوم، شوم و بدفرجام نباشد، حدّاقل بیفایده و بیخاصیّت است. رؤسایی که در این ایّام به عنوان فلسطین گرد هم آمدند، اگر صادقانه در اندیشهی نجات فلسطین بودند، باید در برابر پیشنهاد مزوّرانهی رئیس جمهوری آمریکا20 موضعی سخت و قاطع گرفته، برای کمک مالی و تسلیحاتی و سیاسی به مبارزان داخل فلسطین اشغالی، تصمیمهای عاجل و واقعی میگرفتند و به شعارهای پوچ اکتفا نمیکردند؛ و اگر چنین نشود که نشده است و با وضع فعلی جهان عرب و حکّامِ آن نخواهد هم شد مبارزان داخل باید به خدا و به نیروی مردمی و اسلامی تکیه کنند و بدانند: کَم مِن فِئَةٍ قَلیلَةٍ غَلَبَت فِئَةً کَثیرَةً بِاِذنِ اللهِ وَ اللهُ مَعَ الصُّبِرین.21