بیانات و مکتوبات 1369
درست در آن هنگام که از حادثه‌ی ارتحال امام، نفَس دنیا در سینه‌اش حبس شده و خواب از چشم دوست و دشمن در سطح جهان گرفته شده بود، ایران اسلامی نمایشی قهرمانانه داد و با عنایات خداوندی، سنگین‌ترین آزمون خود را به سرافرازی طی کرد و کشتی انقلاب از گردابی خطیر، با آرامش و اطمینان عبور کرد؛ و این خود آیت دیگری از شمول الطاف الهی بر ملّتی شد که قدم در راه خدا نهاده و به نصرت او قیام کرده است. دوستان، یعنی توده‌های مسلمان و مستضعفانِ بسیاری از مناطق عالم، جانی و امیدی دوباره گرفتند و به پایه‌های نظام سلطه‌ی جهانی ضربه‌ای دوباره پس از ضربه‌ی آغاز پیروزی انقلاب وارد آمد. یعنی حادثه‌ای که میپنداشتند انقلاب را در هم خواهد پیچید، به انقلابْ اوج و حیات بخشید و امام ما آن برافروزنده‌ی مشعل انقلاب با رحلت خود، یک بار دیگر شعله‌ی انقلاب را برافروخته کرد؛ فرحمه اللّه حیّاً و میّتاً و السّلام علیه یوم ولد و یوم قاد الأمّة و یوم ارتحل و یوم یبعث حیّا.3