۸) سازندگی کشور و آبادسازی این سرزمین پُربرکت و مستعد و جبران عقب‌ماندگی‌های تأسّف‌باری که در دوران حکومت طواغیت بر این ملّت بااستعداد تحمیل شده است، یکی از هدفهای اصلی جمهوری اسلامی است. ملّت ما در بهترین فرصتهای تاریخی، یعنی در دورانی که جهان، تازه به جادّه‌ی دانش و صنعت قدم نهاده بود و ایران میتوانست با بیداری و تحرّک مناسب، سهم خود را در پیشرفت علمی و صنعتی بشریّت ایفا کند و از نتایج آن بهره‌مند شود، در اسارت حکّام ظالم و مستبد و بی‌خبر و وابسته، از قافله عقب ماند. پادشاهان پهلوی و قاجار به جای سازندگی کشور و زنده کردن استعدادهای خدادادی بشری و طبیعی آن، ایران را به خارجیانِ سوداگر و چپاولگر فروختند و منابع را به غارت بیگانگان دادند و یا راکد و معطّل گذاردند و استعدادهای انسانی را به هدر دادند و به جای مصلحت ملّت، مصالح دولتها و کمپانی‌های خارجی را مقصد خود ساختند؛ به طوری که خطّ آهن وقتی با صد سال تأخیر به کشور ما وارد شد، در تعیین مسیر آن، به جای رعایت مصالح ملّت و نیازهای بازرگانی، مصلحت نظامی دشمنان در نظر گرفته شد.

«72»