بیانات و مکتوبات 1369
و امّا روی دیگر صحنه، یعنی فضای ملکوت جهان در آن روز، تنها برای اصحاب بصیرت و معرفت مشهود بوده است. شاید چشمهای نافذی که حجاب مُلک را میگشایند و مرغ نگاه را تا ملکوت پرواز میدهند، شگفتی‌های بیشتر و صحنه‌های تماشایی‌تری را آن روز در آن عاشورای خمینی دیده باشند: عروج نفْس مطمئنّه‌ای را به قرارگاه لطف و رحمت خدا؛ صعود کلمه‌ی طیّبه‌ای و نفْس راضیه و مرضیّه‌ای را به سوی حق؛ رجوع جویباری را به دریا و وصال عاشقی را به معشوق؛ استقبال خیل عظیم شهدا را از آن روح مطهّر و خیرمقدم ارواح طیّبه‌ی اولیا را به آن میهمان تازه‌وارد؛ فوز و فلاحِ جان مزکّایی را که بر بال ملائک رحمت نشسته و شمیم حسنات بی‌شمارش، مشام فرشتگان و خَزَنه‌ی2 بهشت نعیم حق را معطّر ساخته؛ عمل صالحی را که ردائی از نور گشته و بر پیکر ملکوتی آن روح مجرّد پوشانیده شده و باران غفران و فضل خداوندی گشته و بر سراپای آن عبد صالح فرو ریخته و دارالسّلام ابدی شده و آن مشتاق رضوان حق را در خود جای داده است.