چند خصوصیّت در این دوران هست که از آن تفکیکناپذیر است: یکی از این خصوصیّتها گسترش اعتقاد مذهبی و باورهای مذهبی است. بعد از آنکه سیاست قدرت و سلطه و نظام سلطهی جهانی این بود که دین را و معنویّت را بکلّی از زندگی مردم حذف کند و جامعهی بشری را یک جامعهی بیدین و بیایمان و بیاعتقاد به ارزشهای الهی تربیت نماید، این دوران جدید درست بعکس آن سیاستها عمل کرده؛ نه فقط در ایران یا در کشورهای اسلامی مردم به باورهای دینی برگشتند، [بلکه] در سطح جهان عقیدهی مذهبی و اعتقاد معنوی و گرایش معنوی در میان جوامعی که دهها سال ضدّ مذهب زندگی کرده بودند، رشد کرده است. البتّه آیندهی این حرکت به این ترتیب خواهد بود که هر جا معنویّت عمیقتری و خالصتری و سالمتری و با فطرت بشر منطبقتری باشد، جاذبهی بیشتری برای ملّتها خواهد داشت. گذشت آن روزی که دین و معنویّت، ضدّ ارزش به حساب میآمد و مورد استهزا قرار داده میشد. امروز بیدینی و بیایمانی و تهی بودن از اعتقاد معنوی یک ضدّ ارزش است. در بسیاری از نقاط عالم این کار انجام گرفته و در بسیاری دیگر هم انجام خواهد گرفت. این یکی از ویژگیهای این عصر جدیدی است که این مرد بزرگ پرچم آن را در دنیا برافراشت و در حالی که کسی باور نمیکرد، داعیهی آن را سر داد و دلها را به آن متوجّه کرد.