بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحیم الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابی‌القاسم محمّد و علی آله الاطیبین الاطهرین المنتجبین الهداة المهدییّن المعصومین سیّما بقیّة اللّه فی الارضین. قال اللّه العظیم فی کتابه: وَ تَرَی الاَرضَ هامِدَةً فَاِذاِّ اَنزَلنا عَلَیهَ‌ا الم‌اْءَ اه‌تَزَّت وَ رَبَت وَ اَنبَتَت مِن کُلِّ زَوجٍ بَهیج.1 روز چهاردهم خرداد یکی از روزهایی است که ملّت بزرگ و دلاور ایران، آن روز را هرگز در تاریخ خود و در سرگذشت طولانی خود فراموش نخواهد کرد. شاید در میان حوادث گوناگون و قضایای تلخ و شیرین هیچ روزی برای ملّت مانند این روز، تلخ و بزرگ و جان‌گزا نبود. واقعاً مردمی که حوادث ایران را امروز تحلیل میکنند و بررسی میکنند و همچنین کسانی که در آینده‌ی تاریخ درباره‌ی قضایای سالهای بعد از پیروزی انقلاب و دوران آزمایش بزرگ ملّت ایران بحث و مطالعه خواهند کرد، [شاید] نتوانند احساسی را که مردم در این روز نشان دادند و شکلی که برای این روز در تاریخشان و زندگی‌شان ترسیم کردند، بدرستی دریابند و بشناسند. ملّت ما ملّت خویشتن‌داری است، حوادث تلخ را با متانت تحمّل میکند، سنگینی‌ها را و مشکلات را با قدرت و صبر، با شهامتی که در سطح یک ملّت حقیقتاً بی‌نظیر است از سر میگذراند. ما در دوران ده‌ساله‌ی آغاز پیروزی انقلاب شهدای زیادی دیدیم، زنان و مردان شهیدداده‌ی بسیاری مشاهده کردیم، در همه‌ی این حوادث و ابتلائات آنچه بیننده را تحت تأثیر قرار میدهد، صبر و متانت ملّت ایران است. من خودم مادر چهار شهید را دیدم که وقتی از فرزندان شهید خود سخن میگفت، مثل این بود که درباره‌ی مجلس دامادی آنها حرف میزند. من خودم مادر دو شهید را دیدم که از دانشگاه تهران همراه پیکر مقدّس و مطهّر شهدای خود سوار شد و در بهشت زهرا (علیها السّلام) خودش به دست خودش جوانهای خود را غسل داد و کفن کرد. ملّت ایران ملّت بسیار بامتانت و پُرشهامتی است و آحاد مردم ما از این قضایا بسیار دیدند و بسیار حس کردند؛ امّا همین ملّت متین و صبور در روز چهاردهم خرداد سال گذشته حقیقتاً خویشتن‌داری را از دست داد؛ مصیبت آن قدر سنگین بود که هیچ کس نتوانست در مقابل آن، خونسردی و متانت خود را حفظ کند. وضعیّتی که در سال گذشته مثل امروزی مردم ایران داشتند وضعیّت بسیار عجیبی بود؛ هیچ جوان پدر از دست‌داده‌ای آن‌طور ضجّه نمیزند؛ هیچ مادر جوان از دست‌داده‌ای آن‌جور شیون نمیکند که ملّت ایران در سال گذشته مثل امروز شیون کردند و بر سر و سینه زدند. و شما ملّت درست فهمیدید و درست تشخیص دادید؛ آن جوهر ارزنده و گوهر درخشنده‌ای که در مثل امروزی از دست ملّت ایران رفت، حقیقتاً هم باید صبر و متانت یک ملّت را آن‌طور از او بگیرد و او را بی‌تاب کند. من قلبم راضی نمیشود که قبل از شروع عرایض خودم، حالا که در کنار شما انبوه عظیم مردم در برابر مرقد پاک اماممان ایستاده‌ام، دو کلمه با شما هم‌صدا نشوم و سلام خودم را بر آن روح پاک نرسانم: اَلسّلام علیک ایّها العبد الصّالح المطیع للّه و لرسوله و لامیرالمؤمنین اشهد انّک قد اقمت الصّلاة و آتیت الزّکاة و امرت بالمعروف و نهیت عن المنکر و جاهدت فی اللّه حقّ جهاده حتّی اتاک الیقین فرحمک اللّه حیّاً و میّتا.

«1»