خصوصیّت دیگر این عصر جدید، معنا بخشیدن به ارزش انسانها و حضور مؤثّر توده‌های میلیونی مردم است. در دوران جدیدی که به وسیله‌ی امام ما آغاز شده است و دایره‌ی آن محدود به ایران هم نیست، توده‌های مردم اصلند و تعیین‌کننده‌اند و تصمیم‌گیرنده‌اند و آنها هستند که جریانها را هدایت میکنند. انقلابهای زیادی در گذشته را ما سراغ داریم که با احساسات مردم به پیش رفته است؛ امّا امروز وضع فرق میکند. امروز در دنیایی که ده‌ها سال بعد از جنگ دوّم بین‌المللی قدرتهای مسلّط بر عالم عادت داده بودند همه‌ی مردم دنیا را که تسلیم خواسته‌های آنها باشند و در مقابل اراده‌ی قدرتهای جهانی حرفی نزنند و اراده‌ای از خودشان بُروز ندهند، ناگهان شما می‌بینید در کشورهای اروپای شرقی، توده‌های میلیونی مردم با همان سبْکی حرکت میکنند و به میدان می‌آیند که ملّت مسلمان ما در مقابله و معارضه‌ی با رژیم ستم‌شاهی وارد میدان شدند. به تعبیر دیگر، مشخّصه‌ی انسانیِ این دوران جدید و عصر جدید عبارت است از «پیروزی خون بر شمشیر»؛ یعنی در این دوران جدید همچنان که در ایران اتّفاق افتاد، آحاد مردم بدون تجهیزات و بدون سلاح، فقط با جسم و جان خودشان به میدان آمدند و فضا را بر حکومت غاصب و ظالم تنگ کردند. این روش، امروز در دنیا روش شناخته‌شده است. قدرت حضور توده‌های مردم ولو بدون سلاح، امروز در دنیا معلوم شده.

«6»