یک چیز دیگری که باید رعایت کنید، اقتضای حال است. گاهی یک مطلبی صحیح است امّا گفتن آن در بعضی از تریبون‌ها مستحسن نیست؛ باور مستمع را جلب نخواهد کرد؛ این را نباید گفت. ما حرف گفتنی خیلی داریم؛ بعضی از نقلهای ضعیف، بعضی از روایات یا حکایات ضعیف، بعضی از استنتاجهای ضعیف [را نباید گفت]. هر جا منبر میروید، منبر باید قوی باشد؛ ولو در سطح پایین. من همیشه مثال میزنم و میگویم کتابی که برای کلاس اوّل یا دوّم دبستان مینویسند، در باب یک مسئله‌ی ریاضی همان مطلبی را میگوید که کتابی در باب ریاضیّات استدلالیِ درجاتِ بالای علم ریاضی بیان میکنند؛ مطلب آن یکی است. اینجا هم میگویند اگر دو تا سیب را با دو تا سیب دیگر جمع کردیم میشود چهار تا؛ ده سال، بیست سال بعد از آن هم که این کودک رشد میکند و درس میخواند، باز هم همین است؛ عوض نمیشود؛ ولو اینجا با سطحی و با زبانی صحبت شده، در آنجا با سطح دیگری و با زبان دیگری؛ باید این‌جور باشد. «ساده» بگویید، امّا غلط ابدا! البتّه باید مراقبت کرد این جلسات منبری که سابق معمول بود، خیلی خوب است که امروز هم باشد برای اینکه از لحاظ قالب و محتوا اصلاح بشود.

«20»