یکی اینکه این جمهوری و این انقلاب چه دشمنهای بدکینه‌ی به دور از انسانیّتِ جسورِ بی‌رحمی داشته که حاضر بودند ناگهان در یک حادثه مثلاً هفتاد هشتاد نفر، صد نفر حالا این آقایان هم بحمداللّه نجات پیدا کردند،2 وَالّا ۷۲ تن نمیشد، ۷۵ نفر، هشتاد نفر، نود نفر میشد آدم را که بین آنها شخصیّت‌هایی مثل شهید بهشتی حضور دارد، همه را دفن کنند! واقعاً این خیلی چیز عجیبی است؛ یعنی دشمنی که این‌جور حَقود3 باشد، خیلی تماشایی است! چه کسی باور میکند که معارض سیاسی در یک کشور اینها معارضین سیاسی بودند  تا آنجا حاضر باشد پیش برود که تروریسم را در خدمت نابود کردن شخصیّت‌های برجسته و معتبر، آن هم با این دید کلان، با این حرکت کلان قرار بدهد؟ نباید یادمان برود و مردم نباید یادشان برود که این چه عقبه‌ی حقیقتاً دشواری بود منافقین آن‌طرف، دیگر گروه‌های معاند آن‌طرف که انقلاب از آن گذشت؛ این یک بُعد قضیّه است که در حادثه‌ی هفتم تیر فوراً به ذهن می‌آید.

«2»