بیانات و مکتوبات 1369
5. یوری آندروپف (۱۹۸۲ ۱۹۸۴)، کنستانتین چرنینکو (۱۹۸۴ ۱۹۸۵)، میخائیل گورباچف (۱۹۸۵ به بعد) 6. پس از سرکوب شدید اعتصابهای کارگری در دهه‌ی ۷٠ میلادی در کشور لهستان و به‌دنبال توسعه‌ی اعتصاب کارگران در اردیبهشت ماه ۱۳۵۹ (آگوست ۱۹۸٠ میلادی) سرانِ این جریانهای اعتراضی، نام «جنبش همبستگی لهستان» را بر خود نهادند و اقدامات آنان مورد حمایت کلیسای کاتولیک قرار گرفت. این حرکت در سال ۱۹۸۹ به سقوط رژیم کمونیست حاکم بر لهستان انجامید. سقوط رژیم کمونیست در لهستان، روند فروپاشی بلوک شرق را سرعت بخشید. 7. ر.ک: بیانات در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری (25/4/1369)، پی‌نوشت شماره‌ی 7 8. به فکر خودمان باشیم. (در گویش مشهدی) 9. فرمان‌بُرداری 10. از مهم‌ترین نمونه‌های موفّق دیپلماسی انقلابی ایران، پافشاری بر سر مطالبات و اهداف قانونی خود، پس از پذیرش قطعنامه‌ی 598 بود. جمهوری اسلامی ایران در 27 تیرماه 1367، قطعنامه‌ی 598 شورای امنیّت سازمان ملل و آتش‌بس را پذیرفت و مذاکرات ایران و عراق پس از پذیرش آتش‌بس، از تابستان 1367 آغاز گردید امّا با سرسختی و کارشکنی دولت بعثی عراق و صدّام‌حسین روبرو بود. در بهار 1369 تغییری غیر قابل پیش‌بینی در رفتار این رژیم پیدا شد؛ نخستین ظهور این رفتار، ارسال نامه‌ای از طرف صدّام خطاب به رهبر انقلاب و رئیس‌جمهور در اوایل اردیبهشت‌ماه 1369 بود. این نامه، سرمنشأ مبادله‌ی دوازده نامه‌ی مهم و تاریخی میان دولتهای ایران و عراق بود که نهایتاً صدّام مجبور شد به خواسته‌های ایران تن دهد؛ از جمله اینکه از اراضی ایران عقب‌نشینی کرد و در مردادماه سال 1369 نخستین گروه از اسرای ایرانی را به ایران بازگرداند.