بیانات و مکتوبات 1369


من در پایان صحبتم البتّه قبل از پایان؛ حرف پایانی ان‌شاءاللّه باید صَرف تشکّر از شما بشود باید یک نکته‌ای را عرض بکنم و آن، این است: من یک وقتی با آقای هاشمی14 صحبت میکردم راجع به بعضی از اشکالات؛ از ایشان شنیدم در ضمن صحبتهایشان که بله، فلان کس، فلان مدیر، در فلان بخش صداوسیما، شنیده که فلانی به آن کار تو معترض بوده، این دیگر روحیه ندارد و معترض است و ناراحت است و حال کار کردن ندارد. من این را به شما عرض بکنم: برادرها! از تذکّر، بی‌توقّعی‌تان نشود. یعنی کار باارزش شما، آن وقتی آن ارزش والا را خواهد داشت که از عیوب اساسی خالی باشد. اگر چنانچه کسی عیوب اساسی را یادآوری کرد، شما باید از او تشکّر کنید. آن دستگاهی که در دستان هنرمند و باقدرت و زیر نظر مسئول15 و صائب16 شما است یعنی دستگاه صداوسیما دستگاه بسیار حسّاسی است؛ این شوخی نیست؛ این چیزی نیست که اگر آدم مثلاً مشاهده کرد که فلان گوشه‌ی آن هم یک اشکالی دارد، بگوییم حالا دیگر بالاخره این اشکال به خوبی‌هایش در! نه، خوبی‌ها باید گسترش پیدا کند؛ خوبی‌ها باید زیاد بشوند. شما میتوانید؛ من اعتقادم این است که شما مسئولین مؤمن، علاقه‌مند و کارآمد میتوانید؛ ما ابزار آن را هم داریم. ما به قدری که بتوانیم همین حرفها را با مایه‌های هنر به قدر کافی بیامیزیم و هنرمندانه این حرفها را [ارائه دهیم]، ابزار خوب داریم، هنرمند [هم] زیاد داریم. منتها خب، باید توجّه کنید به حیطه‌بندی‌های نظام؛ و هیچ گونه تخطّی و تخلّفی را از اصول اساسی نظام اسلامی و انقلاب اسلامی تحمّل نکنید، اغماض نکنید. وقتی اغماض نکردید، وقتی رسیدگی کردید، همه چیز درست خواهد شد. این هم آن مطلبی که عرض کردم که میخواهم عرض بکنم. تذکّرات، دوستانه است، برادرانه است، از روی دلسوزی است، از روی علاقه‌ی به شما است و از روی علاقه‌ی به ملّت است که پای این تلویزیون و رادیو باید بنشینند و باید این را داشته باشند. خدای نکرده [اگر] جوری باشد که یک عدّه‌ای به یک دلیل، یک عدّه‌ای به یک دلیل دیگر، پای تلویزیون شما ننشینند، خیلی خسارت بزرگی است! [اینکه] خرج کنید و مستمع نداشته باشید، فایده‌ای ندارد. [اگر] یک عدّه مؤمنین به یک دلیل ننشینند، یک عدّه آدمهای باذوق و بامعرفت و سطح اندیشه‌ی بالا به یک دلیل ننشینند، یک عدّه عناصر انقلابی دلسوز به یک دلیل ننشینند، آن وقت چه کسی پای این می‌نشیند؟ این همه خرج، این همه نیروی انسانی، این همه تلاش مخلصانه بنده بخشی‌اش را از نزدیک شاهد بودم در بازدیدی که چند سال پیش داشتم هدر خواهد رفت؛ حیف است. این تذکّرات از این جهت است.

«25»