،کشورهایی که به استقلال میرسند، قدم اوّل استقلال آنها همین است که نظام سیاسی خودشان را مستقل کنند؛ یعنی حکومتی به وجود بیاورند مستقل از نفوذ قدرتهای بیگانه؛ جمهوری اسلامی به این اکتفا نکرد؛ به این هم اکتفا نکرد که در جهت استقلال اقتصادی حرکت بکند، که استقلال اقتصادی از استقلال سیاسی مشکل‌تر و دیریاب‌تر است؛ به‌آسانی نمیشود رشته‌های نفوذ و سلطه‌ی اقتصادی قدرتها و دولتهای بیگانه را قطع کرد. یک کشوری اگر بخواهد به سمت استقلال اقتصادی برود، احتیاج دارد به نیروی انسانیِ کارآمد، منابع درآمدزا، امکانات فراوان، دانش، تخصّص، همکاری‌های علمی و فنّی بین‌المللی و بسیاری از چیزهای دیگر؛ و کشورهایی که تازه به استقلال میرسند و کشورهای انقلابی، برای به دست آوردن همه‌ی این مقدّمات و ابزارِ استقلال اقتصادی دچار زحمت و دردسرند. کشور ما از ساعت اوّل در جهت استقلال اقتصادی حرکت کرد. درست است که قبل از انقلاب، تسلّط حکومتهای وابسته، یک اقتصاد کاملاً وابسته‌ی به غرب و بخصوص آمریکا را در این کشور رشد داده بود و بسیار کار دشواری بود بریدن این رشته‌ها، امّا این رشته‌ها بریده شد و ما توانستیم در جهت استقلال اقتصادی حرکت کنیم.

«14»