انتخابات آزاد برای تعیین رئیسجمهور در کشور ایران و در جمهوری اسلامی در دنیا کمنظیر است. آحاد مردم میروند پای صندوقهای رأی، بدون اینکه تبلیغات حزبی در ذهن آنها اثر داشته باشد، یک نفری را که شناختهاند، فهمیدهاند، تجربه کردهاند، برای یک مدّتی به ریاست جمهوری انتخاب میکنند. در کجای دنیا چنین چیزی هست؟ در بعضی از کشورها که انتخابات ریاست جمهوری وجود دارد به وسیلهی احزاب، مردم حتّی آن کاندیدای ریاست جمهوری را نمیشناسند! حزب [کسی را] معرّفی کرده، مردم هم چون به این حزب عقیده دارند یا [آن را] دوست دارند یا قبول دارند یا انگیزههای دیگر، آن کسی را که او به عنوان رئیس انتخاب کرده، معیّن کرده، کاندید کرده، انتخاب میکنند؛ [امّا] در اینجا اینجور نیست. پس آزادانهترین انتخاب، مستقلترین مجلس، مردمیترین حکومت، در جمهوری اسلامی است که آحاد مسئولان کشور با مردم در رابطهی نزدیک و صمیمانه هستند؛ مردم به آنها علاقه دارند، آنها هم خودشان را خدمتگزار مردم میدانند. زندگی مسئولان کشور، یک زندگی مردمی و متوسّط است؛ زندگی اشرافی و مثل بقیّهی مسئولان کشورها در دنیا نیست. یک چنین کشور مردمی، یک چنین حکومت مردمی، یک چنین کشورِ دارای انتخابات آزاد، چون از لحاظ فرهنگ با غرب مخالف است، غربِ معتقد به دموکراسی، حتّی حاضر نیست این نقاط قوّت را در جمهوری اسلامی ببیند! این همه برای این است که جمهوری اسلامی از اوّل اعلام کرد که فرهنگ بیگانه را و فرهنگ غربی را قبول نخواهد کرد.