وقتی انسان در راه خدا حرکت میکند و برای خدا کار میکند، وقتی مشاهده کرد سختی‌ها را، میفهمد که وظیفه فوری‌تر است؛ وقتی میبیند خطر را، میفهمد دفاع واجب‌تر است؛ پس شاداب‌تر میشود، پُرانگیزه‌تر میشود. واقعاً در راه خدا سختی، مانع، مشکلات و انواع چیزهایی که آدمهای معمولی را مأیوس میکند، قدرنشناسی احیاناً اگر باشد که خب، بحمداللّه در مورد شماها نیست؛ ملّت واقعاً قدرشناس مسئولینند هیچ یک از این چیزها انسان را از پا نمی‌اندازد، انسان را مأیوس نمیکند، انگیزه را کم نمیکند. این را توجّه داشته باشید که حرکت و تلاش بایستی لحظه‌ای وقفه پیدا نکند. هیچ ساعتی از ساعات مفید زندگی ماها بنده و شما بایستی بدون کار مفیدی برای این مردم نگذرد؛ این مردم حقیقتاً شایسته‌ی خدمتند. ماها اگر بتوانیم خدمتگزار این مردم باشیم و ثابت کنیم که داریم به مردم خدمت میکنیم، واقعاً بزرگ‌ترین افتخار است. این یکی از آن دو عنصر.

«3»