ما سرمایه‌ی عظیمی داریم؛ این سرمایه، این ملّت فداکار است. من واقعاً هیچ نظامی را نمی‌شناسم که مردم آن با این کیفیّت، حامی تصمیم‌های مدیران کشور باشند. چرا، در دنیا خیلی کشورها هستند که بالاخره آن احساسات ناسیونالیستی و علایق ملّی، مردم را دنبال مدیران راه می‌اندازد، امّا فرق است بین احساس ناسیونالیستی و ایمان عمیق مذهبی. ایمان عمیق مذهبی همین است که دارید مشاهده میکنید؛ آمدن این اسرا، برگشتن این آزادگان ما باز یک منظر جدیدی را بر روی همه‌ی دنیا باز کرد؛ ببینید مردم چه میکنند، چه شور و شوقی، چه اظهار ارادتی، چه اظهار اخلاصی؛ چرا؟ چون اینها مجاهدت کردند در راه خدا و صبر کردند دوران اسارت را برای خاطر خدا. ببینید خود این آزادگان را، جوانهای خالص، مؤمن، بعضی‌شان ده سال، بعضی‌شان هشت سال از بهترین و دست‌نیافتنی‌ترین ساعات عمر و سنوات عمرشان را در این محنت گذراندند، [و حالا] تر و تازه، شاداب، برگشته‌اند گویی که روی اینها هیچ تبلیغی انجام نگرفته، گویی که به اینها هیچ شکنجه‌ای نشده، گویی که اینها طعم و مرارت و محنت مجاهدت در راه خدا را نچشیده‌اند؛ این‌جور اینها برگشتند. این به خاطر ایمان است؛ با هیچ سرمایه‌ای این را نمیشود خرید، جز سرمایه‌ی ایمان که بحمداللّه ملّت ما داشتند. ما این سرمایه‌ی عظیم را داریم؛ این را باید خیلی مغتنم بشمریم، این را باید خیلی حفظ کنیم، و برای نگهداری و حراست از آن باید خیلی سرمایه‌گذاری کنیم.

«7»