این نکته را همه‌ی ما چه مسئولین، چه آحاد مردم باید به یاد داشته باشند که تنها تکیه‌گاه یک ملّت بزرگ و مبارز و موحّد، یاد خدا و توکّل به خدا و اعتماد به خدا است؛ این ما را پیش برد، این ما را پیروز کرد، این ما را به اینجا رساند. اگر ملّت دیگری را فرض کنید به جای ما بود، با همه‌ی شرایط و خصوصیّات ما با این همه دشمن، با آن محاصره، با تحمیل جنگی هشت‌ساله، با ایجاد گرفتاری‌های مختلف از داخل و خارج، با تهاجم تبلیغاتی، تهاجم فرهنگی، تهاجم مالی، تهاجم پولی، تهاجم نظامی و غیره، و با سابقه‌ی فساد چندده‌ساله بلکه چندصدساله‌ای که بر او تحمیل کرده بودند منتها منهای ایمان، منهای خدا، یقیناً آن ملّت طاقت نمی‌آورد، به اینجا نمیرسید، در نیمه‌راه به زانو درمی‌آمد؛ نمیتوانست پرچم پیروزی را مثل ما که امروز بر بام عالم، این پرچم را برافراشته‌ایم و داریم افتخار میکنیم، بیفرازد.

«2»