جهاد [دانشگاهی] خودش را بالاتر باید بگیرد از برخی از این گونه چیزها. همین چندی پیش یادم نیست کی بود، قضیّه هم درست الان یادم نیست یک نامه‌ای برای من آوردند، انجمن اسلامی پای آن امضا کرده و مُهر زده آقای دکتر رحیمیان4 آن را امضا کرده و مُهر زده [به عنوان] رئیس دانشگاه جهاد دانشگاهی هم مُهر [زده]! گفتم خب این چه مناسبتی دارد؟ انجمن اسلامی کجا، آقای دکتر رحیمیان کجا، جهاد دانشگاهی کجا؟ خب بله، وقتی که به آقای دکتر رحیمیان هم منهای ریاست ایشان نگاه کنیم، یک جوان انقلابیِ پُرشوری است؛ قدمش روی چشم، ما قبول داریم امّا حدود باید حفظ بشود؛ یعنی باید مشخّص بشود. جهاد دانشگاهی [هم] همین‌طور. خب، جهاد دانشگاهی را وقتی تجزیه بکنید، تشکیل میشود از همین جوانهای انقلابی و پُرشور که شما هستید دیگر؛ خیلی هم خوب است، آدم دوست هم میدارد که اصلاً این شور و هیجان باشد امّا از چه حیثی؟ در محیط طلبگی ما به مسئله‌ی «حیثیّت» خیلی توجّه میشود؛ این خیلی چیز مهمّی است. گاهی یک چیز واحد، از دو حیثیّت متفاوت، دو چیزند؛ توجّه میکنید؟ [اینکه] این شخص از این حیث مطرح است یا از آن حیث مطرح است، خیلی مهم است؛ این حیثیّات باید توجّه بشود. شما از حیث ریاست دانشگاه، چه وظایفی به عهده دارید؟ مثلاً عرض میکنم؛ حالا منظورم این نیست که از آقای دکتر رحیمیان بپرسم؛ نه، ایشان را که ما می‌شناسیم و من واقعاً هم به ایشان علاقه دارم. من این آقای دکتر رحیمیان را قبل از اینکه ببینم، از دور می‌شناختم و ایشان را دوست میداشتم و قبول داشتم به تدیّن و تفکّر انقلابی و مانند اینها؛ آقای رحمتی عزیزمان هم که خب به جای خود، امّا میخواهم بگویم که این اصلاً وجهی ندارد. این شما را حالا فعلاً جهاد دانشگاهی را بگوییم به عنوان جهاد دانشگاهی، از جایگاه خودتان تنزّل میدهد؛ آن وقت شما دیگر آن توانایی‌های لازم را نخواهید داشت برای آن کاری که به عهده‌ی شما است. به این نکات باید به نظر من توجّه بشود.

«6»