ما در دانشگاههایمان ابزار و وسایل لازم را برای هدایت فکریِ این نسل جوان دانشجو به قدر وافر و کافی نداریم؛ این حقیقت است. و تفکّر انقلابی، عمق لازم و پختگی لازم را در دانشگاه پیدا نمیکند؛ این واضح است. به این معنا که اگر فرض کنیم کسی نسبت به انقلاب هیچ معرفتی نداشته باشد یا اعتقادی نداشته باشد و وارد دانشگاه بشود، اینجور نیست که ما مطمئن باشیم فردا که او از دانشگاه بیرون میآید، یک فرد انقلابی مؤمنی بیرون آمده؛ درست است؟ عکس آن چرا، عکس آن مصادیقی دارد؛ مصادیق کمی هم ندارد. کسانی هستند که در محیطهای خانوادگی یا محیط شهری خودشان به انقلاب و به اسلام و به مبانیِ انقلابی معتقدند، میآیند در دانشگاه، [اعتقادشان] کمرنگ میشود، یا بیتفاوت میشوند، یا همینطور که ایشان اشاره کردند، جذب یک جاذبههای علیالقاعده منافی با تفکّر انقلابی و حرکت انقلابی میشوند؛ امّا آن طرف قضیّه که متوقّع است، آن نیست.