شما با ذخیره‌ی گران‌بهایی از تجربه‌ها، از آگاهی‌ها، از توانایی‌ها برگشته‌اید؛ اینها باید در خدمت سازندگی کشور به کار گرفته بشود؛ شما ارتشی‌ها در ارتش، شما سپاهی‌ها در سپاه، شما بسیجی‌ها در همه جای کشور؛ از این تجربه‌ها و از این آگاهی‌ها باید استفاده بشود. شما خودتان را به عنوان کسانی بدانید که خدای متعال بر شما منّت گذاشت، شما را زنده نگه داشت، با انواع و اقسام تجربه‌ها و روحیّاتی که ناشی از دوران اسارت است و صبر و استقامت و حلمی که نتیجه‌ی آن دوران و صبر آن روزها است، آورده و به دامان و آغوش ملّتتان برگردانده؛ باید تلاش کنید، کار کنید، در صفوف مقدّم باشید. ما اگر وحدت کلمه نداشتیم، هیچ یک از این پیروزی‌ها را به دست نمی‌آوردیم. امام بزرگوار راحل ما، بیشترین توصیه‌ی دوران ده یازده سال زندگی مبارک خودش [بعد از انقلاب] را درباره‌ی وحدت کلمه‌ی بین قشرهای امّت کرد؛ امروز ما این وحدت کلمه را داریم؛ باید آن را حفظ کنیم. مبادا گروه‌گرایی‌ها، جناح‌گرایی‌ها، سازمان‌گرایی‌ها، خط‌گرایی‌ها، حبّ به نفْس‌ها، افرادی را به این طرف یا آن طرف بکشاند. البتّه آن بدنه‌ی ملّت، آن بخش اصلی امّت بزرگوار ما، محکم، باصلابت، یکپارچه، دست‌نخورده بوده و هست. گوشه و کنار ممکن است کسی، آدم بداخلاقی، آدم بی‌توجّهی، یک چیزی بگوید، یک حرفی بزند؛ باید آن را در امواج خروشان احساسات و امید ملّت گم کرد. نباید بگذارید اختلاف، دودستگی، چنددستگی این یکپارچگی را از بین ببرد. و به خدا توکّل کنید؛ هر چه دارید از خدا است؛ هر چه داریم از خدا است؛ هر چه میگوییم متعلّق به خدا است و ان‌شاءاللّه برای خدا است؛ و این راه باید راه خدا باشد و خدا در ذهنها و نظرهای ما دائماً باشد و خدا هم به ما ان‌شاءاللّه کمک خواهد کرد. امیدوارم وجود مقدّس ولیّ‌عصر (ارواحنا فداه) ماها را و این ملّت عزیز را مشمول دعاهای زاکیه‌ی خودشان قرار بدهند و روح مطهّر امام عزیزمان هم توفیقات شما ملّت را از خدا بخواهند. والسّلام‌علیکم‌ورحمة‌اللّه‌وبرکاته

«13»