تا اینجا هر چه وعده‌ی الهی بود، درست بود و عمل شد؛ هر چه تحلیل بر اساس آیات محکمات قرآن بود، درست از آب در آمد و محقّق شد. تا اینجا ما به وضوح و عیان دیدیم که یک ملّت مؤمن و باخدا، وقتی همه‌ی دنیا هم در مقابل او قرار بگیرند، اگر بِایستد و صبر کند، شکست نخواهد خورد؛ این را تجربه کردیم؛ همیشه میگفتیم قبل از انقلاب میگفتیم، اوایل انقلاب میگفتیم، در طول این ده سال بارهاوبارها میگفتیم امّا حوادث این گفته را برای ما عینی و ملموس کرد. یعنی در بُرهه‌ی طولانی‌ای از زمان، دو ابرقدرت، هم‌پیمان‌هایشان، دنباله‌روهایشان، کسانی که منافعشان با آنها یکی است، کسانی که با آنها بدند امّا از آنها میترسند یعنی تقریباً همه‌ی دنیا ایستادند در مقابل ما و آن دشمن حقیر را تقویت کردند، پشتیبانی کردند؛ و امروز خود آنها دارند اعتراف میکنند که اگر ما از عراق پشتیبانی کردیم، به خاطر دشمنی با ایران بود.3 برادران ما در دولت سفارش کردند، کلّیّه‌ی اعترافاتی را که مقامات رسمی و خبرگزاری‌ها و گویندگان و سخنگویان در دنیا دارند در این زمینه بر زبان جاری میکنند، جمع کنند که یک کتاب قطور میشود؛ شاید تا حالا [هم ] شده باشد. همه دارند میگویند ما عراق و رژیم عراق را قبول نداشتیم، جنایاتشان را هم میدیدیم، خلاف‌کاری‌هایشان را هم میدانستیم امّا برای خاطر ایران، برای خاطر جمهوری اسلامی، برای خاطر اینکه اسلام قد عَلَم نکند، به او کمک کردیم.

«4»