در گذشته آن وقتی یک ملّت علیه یک دولت قلدر، احیاناً آن هم نه همیشه به پا میخاست، که آن دولت قلدر وارد کشور او شده باشد؛ مثلاً الجزایریها با نیروی اشغالگر فرانسه مبارزه میکردند، یا ویتنام مثلاً با آمریکا مبارزه کرد، [چون آمریکا] آنجا رفته بود. دیده نشده بود که ملّتها در کشور خودشان علیه یک نیرویی که الان بالفعل با آنها روبهرو نیست و تنها شاخصهی او این است که علیه ملّتها و علیه مستضعفین و علیه مظلومین و ضعفا قلدری میکند، مبارزه بکنند! این را شما کجای تاریخ در تاریخ بیداری ملّتها میگویم سراغ دارید؟ در گذشته که این حرفها اصلاً نبوده؛ [حتّی] در این ۲۰۰ سال یا ۱۵۰ سال یا ۱۲۰ سال اخیر که تاریخ بیداری ملّتها است و ملّتها در هند و در مصر و در خاورمیانه و بتدریج در آفریقا و در جاهای دیگر سر بلند کردند، علیه قدرتها جنگیدند یک کشوری که انگلیس در آن بود، با انگلیس میجنگید؛ کشوری که فرانسه در آن بود، با فرانسه میجنگید؛ کشوری که اسپانیا در آن بود یا پرتغال در آن بود، با آن میجنگید؛ کشوری که آمریکا در آن حضور داشت، با آن میجنگید کجا شما سراغ دارید که ملّتها به آن حد از رشد رسیده باشند که در خانهی خودشان بدون اینکه دشمنی به آنها گلولهای حتّی شلیک کرده باشد، مشت گره کنند علیه یک قدرت بزرگ و مستکبر جهانی و شعار بدهند؟ شما در گذشته این را سابقه ندارید و سراغ ندارید.