البتّه تقوای ملّت و تقوای عمومی غیر از تقوای خصوصیِ یکایک افراد است. تقوای عمومی یعنی همین که وقتی امام اشاره میکردند، ناگهان همه‌ی جامعه به حرکت درمی‌آمد. این ملّت را ملّت باتقوا میگوییم؛ معنای این، آن نیست که حالا هر یکایک افراد را اگر بگذاریم در میزانِ پرهیزکاری و تقوا، او را یک پرهیزکار کامل ببینیم؛ نه، همه یا اکثر سرخالی دارند، کسری دارند؛ مجموعه یک مجموعه‌ی مؤمن و متّقی است که البتّه برای یک ملّت خیلی افتخار است، امّا یکایک ما هر کدام باید به فکر خودمان باشیم.

«7»