نباید گفت این گناه را چون این شخص انجام میدهد، پس اشکالی ندارد یا لابد اشکالی ندارد؛ نه، گناه را بایستی شناخت و گناهکار را به وسیله‌ی گناه باید شناخت. هر کسی گناه را انجام داد، گناهکار است؛ هر کس میخواهد باشد. این تصوّر غلط است که ما بگوییم «این کار را چون فلانی میکند، لابد اشکالی ندارد که میکند؛ اگر اشکال داشت که نمیکرد». البتّه حمل بر صحّت ایرادی ندارد، خوب است، مستحسن است؛ در کار همه‌ی مؤمنین انسان باید حمل بر صحّت بکند؛ تا آنجایی که ممکن است، حمل بر فساد نباید کرد، امّا وقتی یک عمل خلافِ بیّن و واضحی از کسی سر زد، هیچ تفاوت نمیکند این کس چه کسی باشد؛ هر کس باشد، گناه، گناه است؛ بلکه افراد ممتاز وقتی گناه را انجام بدهند، جرم گناه در آن افراد بیشتر هم خواهد بود. بنابراین اصل قضیّه، اجتناب از گناه است که باید سعی کنیم در این ماه رمضان ان‌شاءاللّه با تمرین، با حدیث نفْس،9 با ریاضت، گناه را از خودمان دور کنیم. اگر گناه از ما دور شد، آن وقت راه برای عروج و برای پرواز در ملکوت آسمانها ممکن خواهد شد و انسان خواهد توانست آن سِیر معنوی و الهی و آن طیران معیّن‌شده‌ی برای انسان را انجام بدهد؛ امّا با سنگینی بارِ گناه چنین چیزی ممکن نیست. و این ماه رمضان فرصت خوبی است.

«7»