مهمترین حُسن یک نظام اسلامی و حکومت اسلامی در این است که فضا را فضای گناهآلود نمیکند. در نظامهای طاغوتی، فضا گناهآلود است؛ اگر هم انسان بخواهد گناه نکند، گویی برای او میسور نیست؛ همه چیز انسان را به طرف گناه سوق میدهد. در نظام اسلامی اینجور نیست؛ در نظام اسلامی، فضا گناهآلود نیست؛ [البتّه] گناهکار هست، در سطوح مختلف هم هست، در مشاغل مختلف هم هست، با اختیارات گوناگون هم هست نه اینکه نیست امّا گناه فقط ممکن است جاذبهی شخصی داشته باشد؛ یعنی هوا و هوس انسان، او را به طرف گناه بکشاند. [نظام اسلامی] غیر از نظام طاغوتی و شیطانی است که گناه، معیار پیشرفت اجتماعی هم هست. در نظام اسلامی گناه ضدّ پیشرفت است؛ نه فقط معیار پیشرفت نیست، بلکه معیار تنزّل است؛ ضدّ ارزش است؛ از هر کسی صادر بشود.