دو برادر در جمهوری اسلامی، سر یک قضیّه‌ای با هم مجادله‌ی لفظی میکنند که خیلی چیز عادی‌ای است و نبودن آن عجیب است؛ اگر نباشد، مایه‌ی بهت است و مایه‌ی سوء ظن است که چرا نیست؛ و ناشی از خمودگی و مانند اینها خواهد بود. سر قضیّه‌ی خبرگان، سر قضیّه‌ی امور سیاسی، سر قضیّه‌ی امور اقتصادی، برادران می‌ایستند در مجلس، در جای دیگر، یکی این را میگوید، یکی آن را میگوید، اختلاف نظر است، مجادله است برای پیدا کردن حق، گفتگو است برای روشن شدن راه، هر کدام نظر خودشان را بیان میکنند، هیچ چیزی هم نیست، برادر هم هستند، هر کسی هم میخواهد امتحان کند، امتحان کند. اندک‌تعرّضی به نظام جمهوری اسلامی بشود، همین برادرانی که سر یک قضیّه‌ای با هم مجادله میکنند، دست در دست هم، مشتها گره‌کرده، به استقبال خطر خواهند رفت تا از اسلام و نظام اسلامی دفاع کنند؛ [امّا] ببینید، رادیوها از همین مجادله و مناقشه‌ی برادرانه جنجالی درست میکنند گویی یک حادثه‌ی مهمّی در جریان است. نخیر، آن حادثه‌ای که در ایران در جریان است، عبارت است از تصمیم قاطع ملّت ایران به تعقیب اهداف نظام اسلامی، آن چنان که امام عزیز ما ترسیم کرده؛ آن حادثه‌ای که در ایران در حال انجام است، ان‌شاءاللّه حرکت سریع‌تر و دقیق‌تر به سَمت هدفهای اسلامی است. آن حوادثی که شما میخواهید، آن حوادثی که دلهای کین‌ورز و مریض میخواهند، آنها از محیط اسلامی ما بحمداللّه دور بوده و دور خواهد ماند. دردسرهای نظام اسلامی اینها است؛ و اینها چیزی نیست.

«8»