وحدتی که ما اعلام میکنیم و شعار میدهیم و به آن دلبسته هستیم و دنبال آن حرکت میکنیم و کار میکنیم، اوّلین نقطه‌اش باید ناظر به رفع این تعارضها، تنافسها، اختلافها، و درگیری‌ها باشد که خدای متعال به این راضی است و مؤمنین، مخلصین، اولیا، عقلا از آن خشنودند؛ باید مقدّمات و زمینه‌های آن فراهم بشود: خب اختلاف عقیدتی دارند، داشته باشند؛ اختلاف قومی دارند، داشته باشند؛ تغایر نژادی دارند، داشته باشند؛ اینها مستلزم و مستوجب تنافس و تعارض و درگیری و جدال بین مسلمین نشود. باید همه مخلصانه کار کنند؛ علمای بزرگ، متفکّرین، روشنفکران، نویسندگان، شعرا، هنرمندان واقعاً این را واجب الهی بدانند. این آیه‌ی شریفه‌ی قرآن که «وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللهِ جَمیعًا»،6 و آیات دیگر خطاب به ما است؛ خطاب به مسلمین است؛ خطاب به ما در مقابل دشمنان اسلام است؛ خب عمل کنیم به این آیات. این مطلب اوّل.

«4»