به نظر من اساسی‌ترین کار این مجموعه این است که بر اساس آن هدفها و سیاستهایی که گفته شده، برنامه ریخته بشود؛ معلوم بشود که ما امسال از اوّل سال تا آخر سال، چه کارهایی را باید بکنیم و تا کجا باید پیش برویم؛ بعد آخر سال بسنجیم ببینیم شد یا نشد. برنامه‌های پنج‌ساله و ده‌ساله ریخته بشود. عن‌بصیرةٍ ما باید پیش برویم. و البتّه به نظر من روح همه‌ی این تلاشها گسترش این انقلابی است که امروز در کشور ما حیات جدیدی نه فقط به ما بلکه به مسلمین داده. این، روحِ همه‌ی قضایا است؛ یعنی اگر ما میخواهیم خانواده‌ی شیعه را به هم نزدیک کنیم، برای چه میخواهیم نزدیکشان کنیم؟ اصلاً تقارب اینها بر اساس چیست؟ بر اساس لشکر بیشتری برای انقلاب درست کردن و در حقیقت تقویت انقلاب، وَالّا اگر [به هم] نزدیک بشوند و از انقلاب دور بشوند، خب اینکه ضدّ ارزش است. ما اگر میخواهیم با کشورهای دیگر، جاهایی که شیعه هستند یا حتّی برخی شیعیان بی‌اصل‌ونسب که در خیلی جاها هستند، رابطه برقرار کنیم، برای چیست؟ برای اینکه اینها را به تفکّر انقلابی رایج در ایران و موجود در جامعه‌ی خودمان نزدیک کنیم؛ یعنی محور، انقلاب است. جهت را همین تفکّر انقلابی و خطّ امام (رضوان اللّه تعالی علیه) باید تعیین بکند؛ یعنی هیچ این وسوسه به ذهنمان نیاید که [کار سیاسی نباشد]؛ من حتّی در آن صحبت دارالتّقریب آن روز که آقایان اینجا بودند،5 مخصوصاً تقیّد داشتم این معنا را بگویم. اصل دارالتّقریب مصر بر این بود که سیاسی نباید باشد، اصلاً به سیاست کاری نداشته باشد همان تفکّر غلطی که متأسّفانه در ذهن همه یا خیلی از آخوندهای شیعه و سنّی یک مدّتی بود سیاسی نباشد که بتوانیم کار بکنیم.

«8»