اگر فرض کنیم حادثهای پیش آمد که پنج سال دیگر این کنفرانس از بین رفت ممکن است پنج سال دیگر فرض کنیم که مسئولین کشور به این نتیجه برسند که این کنفرانس دیگر نمیخواهیم باشد، تعطیلش کردیم در ظرف این پنج سال یک ذخیرهی قابل توجّهی را به یادگار بگذارد. بعضی از تشکیلاتها هست به مجرّدی که چراغش خاموش شد، اصلاً بکلّی دیگر خاموش میشود؛ اینجور نباشد. بعد از آنکه تمام شد کار ما فرض کنیم که پنج سال دیگر خواستیم اصلاً ببندیم دَرِ این دکّان را کلّی محصول، کار علمی، پیشرفت علمی، آثار باارزش، کتاب نوشته باشیم؛ جاپاهای ما معلوم باشد و در واقعیّت زندگی و دنیا اثر گذاشته باشیم. در این صورت بافایده خواهد بود و البتّه این هم میطلبد استفاده از نیروهای خوب را؛ باید از نیروهای عالِم و بهدردبخور در هر جا هست، استفاده بکنیم. و بعد، باید کار و تلاش بشود؛ نباید رها بشود که هر کسی برود سراغ کار خودش، این کار هم وسط بیفتد، هر گاه یک بار هم چند نفری دُور هم جمع بشوند؛ واقعاً برنامهریزی بشود، بر طبق برنامهریزی کار بشود.