بسماللّهالرّحمنالرّحیم اوّلاً بایستی به برادران عزیز خوشامد عرض بکنم و تشکّر هم بکنم از شما به خاطر این اجتماع و دیداری که امروز ترتیب دادید. اگر چه ایشان2 فرمودند که من با حال کسالت [آمدم]، اوّلاً که حالا سرماخوردگی چیزی نیست، وانگهی شماها که اهل علم و اهل معرفت و جزو زبدگان فعلی کشور هستید، وقتی جمع میشوید، دیدار شماها به انسان نشاط میبخشد؛ اینجور نیست که حالا زحمتی یا ثقلی باشد؛ نه، البتّه در صورتی که همهی بحث به آن جنبههای مادّی دانشگاهها کشانده نشود؛ نه اینکه گفته نشود، آن هم باید گفته بشود، من اعتراضی ندارم، لکن یک قدری به آن روح مسئله در دانشگاهها که شماها متکفّل آن هستید بپردازیم و به جلسه انشاءاللّه رنگ و بوی علم و علمجویی و دانشجویی بدهیم. انشاءاللّه موفّق باشید؛ مسئولیّت سنگینی است که بر عهده گرفتهاید و خدا باید به شما کمک کند و انشاءاللّه کمک هم خواهد کرد.