یک مطلبی هم راجع به مسائل داخلی عرض بکنم البتّه خیلی مختصر، نمیخواهم حالا وارد بشوم و آن، این است که نمایندگان مجلس شورای اسلامی در طول این یکی دو هفته دو نامه به بنده نوشتند. دو جناح از نمایندگان مجلس، دو نامه برای ما فرستادند، البتّه یکی‌اش رسید، یکی‌اش را هم ما از رسانه‌ها شنیدیم.5 به هر حال آنها نامه را تنظیم کردند و از ما جواب خواستند؛ من در وقت خودش جواب خواهم داد؛ حالا نه؛ در هنگام خودش آن وقتی که احساس کنم راجع به برخی از مسائل لازم، مطالب باید برای ملّت عزیزمان روشن‌تر و مشروح‌تر بیان بشود، خواهم گفت. حالا فقط یک جمله عرض میکنم و آن، این است: مجلس شورای اسلامی جایی است که امید ملّت ما به آنجا است. این مجلس سنگر است برای ملّت، امّا سنگری در مقابل دشمنان، در مقابل آمریکا، در مقابل ضدّ انقلاب. آن کسی که مردم او را میفرستند به این سنگر، میفرستند تا از انقلاب در این سنگر دفاع کند. بعضی از حرفها در این چند وقت گذشته شنیده شد از بعضی از نمایندگان مجلس که حرف خودی‌ها نبود، حرف غریبه‌ها بود؛ شبیه آن حرفها را ما این چندساله جز از رادیوی اسرائیل و رادیوی آمریکا و رادیوی منافق و مانند اینها نشنیده بودیم؛ در مجلس کسی از این حرفها نزده بود. نروند بگویند ما در مجلس آزاد نیستیم؛ چرا، در مجلس نماینده آزاد است. آزادی را کسی نباید بیاید به ماها یاد بدهد یا به این مسئولین امروز کشور یاد بدهد که عمرشان را برای آزادی به مجاهدت گذرانده‌اند. آزادی حقّ نماینده است، حقّ ملّت است؛ امّا آزادی در چه؟ آزادی در اینکه علیه ملّت، برعکس خواسته‌ی ملّت، آنجا بِایستند مثل سخنگوی رادیو اسرائیل حرف بزنند؟ نه، این آزادی نیست، این آزادی برای هیچ کس نیست در جامعه‌ی اسلامی. انقلابِ این ملّت، عزیزتر و قیمتی‌تر از آن است که این ملّت بخواهند اجازه بدهند که یک نفری به خاطر یک غرض شخصی یا یک غرض گروهی و باندی، بِایستد در سنگری که جای دفاع از انقلاب است و علیه انقلاب، علیه مردم، به زیان نظام جمهوری اسلامی، همه چیز را زیر سؤال ببرد و خوراک درست کند برای رادیوها، بلکه حرفی بزند که رادیوهای [بیگانه] دیگر هیچ تفسیری لازم نداشته باشند حول و حوش آن حرف! چنین چیزی را این ملّت قطعاً اجازه نخواهد داد.

«10»