بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحیم اوّلاً لازم است از برادران عزیزی که از شهرهای مختلف تشریف آورده‌اند، مخصوصاً آزادگان عزیز که قدمشان برای ملّت ایران مبارک بود و ان‌شاءاللّه مبارک خواهد بود و همچنین خانواده‌های معظّم شهدا و جانبازان عزیز تشکّر کنم و به همه‌ی شما خیرمقدم عرض کنم. عطر جهاد و شهادت در این فضا پراکنده است. آزادگان کسانی هستند که افتخار سالهای پُربرکت و پُراجر از دوران جوانی زندگی خودشان را همراه دارند و یاد روزها و ساعتها و لحظه‌های دشوار و پُرخاطره‌ای را برای ما زنده میکنند. هر ساعتی که شما گذراندید، پیش خدا محفوظ است. آن شبهای طولانی و پُررنج، آن روزهای پُرهراس و دشوار، آن سختی‌ها، آن مرعوبیّتها، آن فشارها، آن گرسنگی و سرما و گرما و دوری و غربت و جفا کشیدن از نااهلان و ایستادگی در مقابل خواست دشمنان خدا و همه‌ی این ساعتها و لحظه‌ها و رنجها در دیوان الهی محفوظ است. خیال نکنید که اینها از بین رفت؛ همه‌ی اینها مثل یک نوار صوت و تصویر ماند؛ یک لحظه از این لحظات از بین نرفته و پیش خدا موجود است. شما جانبازان عزیز هم همین‌طور؛ شبهای سختی‌تان، رنج میدان جنگتان، سختی بیمارستان و بسترتان، دردهایتان، رنجهای ناشناخته‌تان؛ و شما خانواده‌های شهیدان، صبرتان، داغ سوزنده و در عین حال شیرینتان چون برای خدا است فراق عزیزانتان، فقدان میوه‌ی دلتان، همه و همه محفوظ است.

«1»