بیانات و مکتوبات 1369
این مطالبی که عرض کردم، در خطاب به همه‌ی اهل علم و طلّاب میشود این حرفها را گفت و میگوییم، امّا شما یک امتیاز دارید؛ وقتی مسئله‌ی حرکت از یک راه دشوار و صعود به یک کوه مطرح است، آدم به همه میگوید که این‌جوری بروید، آن‌جوری بروید تا برسید به آن بالا و اگر رسیدید چه فضایلی دارد؛ امّا آن کسی که مدّتها دوندگی کرده، کوهنوردی کرده، بدن‌سازی کرده، به او امید بیشتری است؛ او شما هستید. این اسارت و این مبارزه‌ی میدان جنگ و مجاهدت خیلی ارزش دارد؛ از این ذخیره باید استفاده کنید. مواظب باشید زرق‌وبرق‌ها که همیشه در زندگی انسان این زرق‌وبرق‌ها هست، خود را زیادی جلوه ندهند، به آن باطن قضیّه که آن مسئولیّت و وظیفه‌ی بزرگ و تکلیف نهایی است، بیشتر توجّه بکنید. البتّه انسان نمیتواند به فکر زندگی نباشد؛ همه هم هستند، باید هم به شکل معتدلی و به شکل سالمی [به فکر] بود، امّا این باید مسئله‌ی اساسی در زندگی نباشد؛ مسئله‌ی اساسی باید آن باشد. امیدواریم که خداوند ان‌شاءاللّه این برکات را بر وجود شما مترتّب بفرماید؛ و توفیقات خود را شامل حال شما بکند؛ و زحمات فراوان شما در دوران اسارت را به فضل و کرم خود به بهترین وجهی قبول بفرماید؛ و ان‌شاءاللّه توفیق خود را بر شما ارزانی بدارد که بتوانید در راه دشوار و طولانی به سمت هدفهای والای اسلامی، نقشی مؤثّر و تعیین‌کننده را در جهت این حرکت ایفا بفرمایید. والسّلام‌علیکم‌ورحمة‌اللّه‌وبرکاته