بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحیم بسیار جلسه‌ی جالب و شیرین و تاریخی‌ای است. اگر آن کسانی که بیش از هفتاد هشتاد سال با پول بی‌حساب، یک مبارزه‌ی همه‌جانبه‌ای را با روحانیّت شیعه شروع کردند، میدانستند یا حدس میزدند که در میان روحانیّت علی‌رغم خواست آنها، عناصری پیدا خواهند شد که علم را با عمل، آن هم عملی به این دشواری همراه خواهند کرد، قطعاً در برنامه‌های ناموفّق خودشان، تجدید نظر اساسی به عمل می‌آوردند. جمعی طلّاب جوان از حوزه‌های علمیّه بروند به میدان نبرد و پس از آزمایش دوران سخت جنگ، آزمایش اسارت را هم با موفّقیّت از سر بگذرانند و با عشق و امید به روحانیّت، به خاستگاه رفیع‌المنزله‌ی خودشان برگردند؛ این بسیار حادثه‌ی عجیب و تاریخی و عظیمی است. و من عرض کنم که در طول عمرِ رشته‌ی علمیِ فقهیِ تشیّع و دانش دین و علمای دین که نزدیک به هزار سال یا شاید بیشتر از این عمرِ بابرکت میگذرد، چنین پدیده‌ای بی‌سابقه است. لذاست که من این را به فال نیک میگیرم؛ این اجتماع را یک اجتماع بسیار مهمّی میشمارم و امیدوارم برکات این تجمّع شما را، دنیای اسلام و ملّت مسلمان در آینده با همه‌ی وجودشان احساس کنند.

«1»