بیانات و مکتوبات 1369
یک نکته‌ی دیگر هم که من مکرّراً این را عرض کرده‌ام به برادرها، [این است که] حبس را اوّلین علاج نباید بدانید؛ حبس را بگذارید آخرین علاج. یک کار خوبی را آقایان داشتند، ظاهراً به نظرم حالا هم داشته باشند؛ مواردی را که احتیاج به تذکّر و نصیحت دارد، اصلاً از طرف دادگاه وارد نمیشوند و بازپرسی و مانند اینها هم نمیکنند؛ با تذکّر مسئله را تمام میکنند. بله، این‌جور نباید باشد که حالا اگر کسی یک تخلّفی کرد بخصوص در امور غیر سیاسی اوّل برویم او را بگیریم و بگذاریم آنجا که حاضر و دم دست باشد، بعد آن وقت پرونده‌ی او را شروع کنیم؛ نه، پرونده را هم رسیدگی بکنید، کارها را هم انجام بدهید، او هم محبوس نباشد؛ به نظر می‌آید که اصلاً این‌جور باید باشد و صحیح این است؛ آن وقت این‌جور که حرکت کردید و با این دقّتها که حرکت کردید، از هیچ کس هم دیگر خوف و باکی نداشته باشید. همان‌طور که جناب آقای ری‌شهری فرمودند، همین درست است.