بیانات و مکتوبات 1369
افسوس که غالب سیاستمداران کشورهای اسلامی، قدرناشناسی نسبت به نیروهای عظیم ملّتهای خود را با خودباختگی در برابر قدرتهای بیگانه توأم ساخته و به جای بهره‌گیری از فرصت بزرگی که پیروزی انقلاب اسلامی برای آنان فراهم ساخته بود و تجدید نظر در روابط ناسالم و حقارت‌آمیز با آمریکا و اروپا، ناشیانه در برابر این انقلابِ نجات‌بخش و پُربرکت که ملّتهایشان شیفته‌ی آن بودند، موضع خصمانه گرفتند و در نتیجه بیش از پیش در منجلاب ضدّیّت با ملّتهای خود و اسارت در دام تحمیل و زورگویی قدرتهای شیطانی گرفتار شدند. آنان بر خلاف گفته‌ی قرآن که میفرماید: فَاِنَّ العِزَّةَ لِله جَمیعًا،6 عزّت را نزد آمریکا طلب کردند! سزای این کج‌فهمی و بدکرداری جز این نیست که ذلیلانه نگران سرنوشت خود و حکومتهایشان که به هیچ نقطه‌ی اطمینان‌بخشی متّکی نیست بمانند و به تجربه و عیان حس کنند که در هنگام خطر، آمریکا و دیگر سردمداران قدرت استکباری قادر به نجات آنان نیستند و دروغ بودن این پندار را که آمریکا بر هر چه اراده کند قادر است، با همه‌ی وجود دریابند.