در این حوادث سهگانه، از تبعید حضرت امام در سال ۱۳۴۳ که به دنبال اعتراض ایشان به مصونیّت مستشاران آمریکایی انجام شد، تا کشتار دانشآموزان در سال ۱۳۵۷ و تا تسخیر لانهی جاسوسی در سال ۱۳۵۸، صفآرایی میان انقلاب اسلامی از یک سو، و آمریکا و رژیم دستنشاندهاش در ایران از سوی دیگر بود و این مبارزه که در میانهی این سه حادثه و پیش از آن و پس از آن ادامه داشته، ترسیمکنندهی طبیعت اسلام و انقلاب اسلامی و هدفها و مسیر آن و نیز نمایشگر چهره و هویّت استکبار جهانی و مظهر آن آمریکا و روشها و نیز میزان اقتدار و آسیبپذیریِ آن است و مهمتر از همه، خطّ روشنی از روند مبارزهی حقّ و باطل را ترسیم میکند و چگونگی رشد و سمت حرکت آن را معلوم میدارد. مطالعه در این روند امیدبخش نشان میدهد که هر گاه جبههی حق استقامت و فداکاری کند، جبههی باطل هر که و هر چه و با هر حجم در برابر آن تاب نخواهد آورد و مجبور به عقبنشینی خواهد شد.